പെയ്തൊഴിഞ്ഞ ബാല്യം...

മഴ എനിക്കെന്നും ആവേശമാണ്...
മഴ കേള്‍ക്കാന്‍...
മഴ കാണാന്‍...
മഴ അറിയാന്‍...
ചാഞ്ഞും ചെരിഞ്ഞും പെയ്യുന്ന മഴയാണ് എനിക്കിഷ്ടം.
കൊച്ചു കുട്ടികള്‍ വരയ്ക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളിലെ ചെരിഞ്ഞ മഴ...
സൂചിമുനകള്‍ പോലെ ഭൂമിയില്‍ പതിച്ചു ചിതറിത്തെറിക്കുന്ന സ്ഫടികചീളുകള്‍
പോലുള്ള മഴ.
ചിലപ്പോള്‍ ചരല്‍കല്ലുകള്‍ വാരിയെറിഞ്ഞത് പോലെ ചറപറ പെയ്യുന്ന മഴ...
മറ്റുചിലപ്പോള്‍ നനുത്ത തൂവല്‍ സ്പര്‍ശം പോലെ ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുന്ന ചാറ്റല്‍ മഴ...
ഇനിയും ചിലപ്പോള്‍ ഇതളുകളായ് ഊര്‍ന്നു വീണു അടിമുടി പെയ്തിറങ്ങുന്ന പ്രണയമഴ...

മഴയുടെ ഗന്ധം എന്നെ ചിലപ്പോള്‍ ഉന്മാദിനിയാക്കും...
മഴത്തുള്ളികള്‍ കുടിച്ചു ആശ്വസിച്ച മണ്ണിന്റെ നിശ്വാസത്തിന്റെ ഗന്ധം...
മഴയോടൊപ്പം പെയ്തിറങ്ങുന്ന തണുപ്പിന്റെ ഗന്ധം...
തണുപ്പില്‍ പുതഞ്ഞ രാത്രിയുടെ ഗന്ധം...

മഴയുടെ സംഗീതം എന്നും എന്നെ ലഹരിപിടിപ്പിക്കാറുണ്ട് ...
കാറ്റിനോട് കിന്നാരം പറയുന്ന മഴനൂലുകളുടെ മര്‍മ്മരം...
സ്വകര്യങ്ങളൊഴുക്കുന്ന ഈറക്കാടുകളുടെ പുല്ലാംകുഴല്‍ വിളി...
ദലമര്‍മ്മരങ്ങള്‍...

അന്നൊക്കെ ഏട്ടന്മാരോടൊപ്പം മഴകാണാന്‍
ഉമ്മറപ്പടിയില്‍ ഇരിക്കുന്നത് ഒരു ആഘോഷമായിരുന്നു...
മേഘങ്ങള്‍ ഇരുണ്ടു കൂടി മാനം കറുത്ത് , തണുത്ത കാറ്റു വീശി തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ഏട്ടന്‍ പറയും..
"ഇന്നു മഴ പെയ്യും.."
ഉടന്‍ ഉമ്മറവാതില്‍ തുറന്നു മഴയെ കാത്തിരിക്കുകയായി...
അപ്പൂപ്പന്‍ താടിയുടെ ലാഘവത്തോടെ, മാനത്തേക്ക് പെയ്തുകയറാന്‍
ഒരു ആവേശത്തോടെ കാത്തുനിന്ന ബാല്യം...
പുതുമഴ മുറ്റത്ത്‌ തീര്‍ക്കുന്ന കുഞ്ഞരുവികളുടെ സഞ്ചാരപഥം നോക്കി,
ആഞ്ഞു പതിക്കുന്ന മഴത്തുള്ളികളുടെ ആവേശം തണുപ്പിച്ച
കവിളുകളില്‍ വിരലോടിച്ചുകൊണ്ട്,
മഴനൂലുകളില്‍ സ്വപ്നം നെയ്തു...ഞാനിതാ...ഇവിടെ...ഇങ്ങനെ...
വീണ്ടുമെത്താ മഴക്കാലത്തിനായി കാതോര്‍ത്തു...
കണ്‍പാര്‍ത്ത്...